عشق بی نهایت
دیوان اشعار عاشقانه و درد دل های فارِسعشق بی نهایت
دیوان اشعار عاشقانه و درد دل های فارِس
پروانه
گاهی غصه می خوریم یه پروانه چرا یه روز عمر داره
چه عمر کوتاهی
اما نه عمر اون کوتاه نیست
اون تو یه روز خیلی کار می کنه
خیلی کار می کنه
با خیلی از گلا همنشین می شه
روی سبزه ها پرواز می کنه
با دوستاش به سفر می ره
از اینجا به اونجا
عشق بازی هم می کنه
تو همین دوره کوتاه
با کسی دعوا نمی کنه
برای همین هم هست تعدادشون خیلی زیاده
چه رنگ های قشنگی هم دارند
از کنارت که پرواز می کنند هیچ صدایی ندارند
نور را خیلی دوست دارند
همینه که اگر یه جایی چراغی روشن باشه
هزار هزار گرد ان پرواز می کنند
و خیلی هاشون هم می میرند
عاشق نوراند
یه روز وقت دارند یه روز
یه روز افتاب می بینند
کاش منم یه پروانه بودم
وقت مردم ازاری نداشتم
همون یه روز را زندگی می کردم
زندگی می کردم
زندگی
شب قدر
شب قدر یعنی چه؟
شبی که قدر و منزلت دارد؟
چرا باید از شب تا به صبح بیدار بود؟
چرا می گویند ممکن است در کل سال باشد؟
چرا میگوییند احتمال بیشتر است که در ثلث آخر ماه رمضان باشد؟
می گویند سر نوشت انسان در شب قدر تعیین میشود، مگر نه اینکه فقط خود انسان سرنوشت خود را تعیین می کند و خداوند هم هر سرنوشتی را که بنا به اختیار خود نوشتیم تایید میکند؟
من فکر می کنم شب قدر هر کس شبی است که می نشیند به فکر فرو می رود، می اندیشد و سر نوشت خود را از نو زیبا تر میسازد و کسی که هیچ گاه در عمر خود سرنوشت خود را خود رقم نمیزنند اصلا شب قدر را درک نمی کنند نظر شما چیست؟
وارث
چه دردی...
چه دردی است در میان جمع بودن ولی درگوشه ای تنها نشستن برای دیگران چون کوه بودن ولی در چشم خود آرام شکستن برای هر لبی شعری سرودن ولی لبهای خود همواره بستن به رسم دوستی دستی فشردن ولی با هر سخن قلبی شکستن به نزد عاشقان چون سنگ خاموش ولی در بطن خود غوغا نشستن به غربت دوستان بر خاک سپردن ولی در دل امید به خانه بستن به من هر دم نوای دل زند بانگ چه خوش باشد از این غمخانه رستن چه دردی است در میان جمع بودن ولی درگوشه ای تنها نشستن پاکسیما زکی پور... سیاوش قمیشی | ||
پیام سکوتت چه آرام رسید
توی سکوت امشبت حرف دلت رو شنیدم
تو اشک و غم ها ی تو هم شعری رو از نو سرودم
شبــیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
خـداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نـمی آرد
و بــرف نــا امــیــدی بر سـرم یــــکریز می بارد
چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟؟
چگونه میروی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟
خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی
خــداحافظ ، به پایان آمــد این دیــدار پنـــهانی
خداحافظ،بدون تو گمان کردی که می مانم؟؟؟
خداحافظ،بدون مــــن یقین دارم که مــی مانی
مسلمانی به چیست؟
واعظی پرسید از فرزند خویش
هیچ می دانی مسلمانی به چیست؟
صدق و بی آزاری و خدمت به خلق
هم عبادت هم کلید زندگیست
گفت فرزند: زین معیار در شهر ما
یک مسلمان هست آن هم ارمنی است
آمنه
آمــنــه در کـلاس بــهــار اســت
آمنه هـمـکلاس نسـیـم اســت
مـــشـــق پـرواز را دوسـت دارد
چون که همسایه یاکریم است
باز هم مشق های شبش را
تـــوی تــقــویــم بـابـا نـوشـته
مـــطـــئـــنـــم کـه دربـــــاره او
بــــاز این هـفته انـشا نوشته
مینشیند لـب حوض سنگی
مــیــچـکد اشک او دانه دانه
با همان چــند تا بچه ماهی
درد دل مـــیـــکــند کــودکانه
بــــاز دیـــروز بــا گـریـه مـیـگفت
«آی... بـــابـــای مـن را ندیدید؟
گفته بودم که مادرمریض است
راســتــی حــال او را نـپرسید؟
مـیـشـنـاسـیـد بـابـای مـن را؟
او یک باره از پـیــش ما رفــــت
او با ساکی از عطر و لـــبــخند
صبح زودی از این روستا رفت»
دخــتـــر کــنــجکــاو اسـت، امّا
لهجه بچه ماهی بلد نــیـست
دوست دارد بدانــد کــه غـــصه
در لغت نامه ماهیان چیست؟
نمره بـــیــست دینی اش را
باز دیشب به بابا نشان داد
خانه از بــوی گیلاس پر شد
تا که بــابـا لبش را تکان داد
آمنه دانش آموز خوبی اسـت
در دلــش نـوبـهـار امید اسـت
روی جلد کتابش نــوشــتـــه:
آمنه دختر یک شهید است...
اثری از حمید هنرجو
طریقه عاشقی
آب از دیار دریا
با مھر مادرانه
اھنگ خاک می کرد
برگرد خاک می گشت
گرد ملال او را
از چھره پاک می کرد
از خاکیان ندانم
ساحل به او چه می گفت
کان موج نازپرورد
سر را به سنگ می زد
خود را ھلاک می کرد
شعر از فریدون مشیری
فکر می کنم موج هم مث من عاشقه
یا شاید نمیتونه بدون عشقش زندگی کنه
که مدام سرش رو به سنگ می زنه
دلم طوری گرفته
دلم طوری گرفته بود
داشتم گریه می کردم ازم پرسید چته
این شعر حافظ رو تو دلم خوندم
دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم
اینکه می گویند آن خوشتر ز حسن
یار ما این دارد و آن نیز هم
یاد باد آن کوبه قصد خون ما
عهد را بشکست و پیمان نیز هم
دوستان در پرده می گویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم
چو سر آمد دولت شبهای وصل
بگذرد ایام هجران نیزهم
هر دو عالم یک فروغ روی اوست
گفتمت پیدا و پنهان نیز هم
اعتمادی نیست بر کار جهان
بلکه بر گردون گردان نیز هم
عاشق از قاضی نترسد می بیار
بلکه از یرغوی دیوان نیز هم
محتسب داند که حافظ عاشق است
وآصف ملک سلیمان نیز هم
خوش به حال عاشقا
خوش به حـال اون دلـی که عـاشقه
از غَـمِ ، زِنــدون دنــیا ، فــارغـــه
خوش به حال اون کسی که اسمتـو
دوا یِ ، تــمــوم دردا مـــی دونـه
اســمِـتـو ، بـایـک مـحـبّــت عمیق
سر خطّ ، هر چی غـُصـّه اَس میزاره
خوش به حال ا ُونی که،تو این زَمون
غِـیـر غـُصـّه َ تون دیـگه غـَم نـَداره
وقـتـی از دنـیا دیـگه ، خسته میشه
اسمـتـون بـهـونـه ی ، نـفس میشـه
الیاس
قسمتی از شعر خودم